Krzysztof Włodarczyk mistrzem świata IBF
Radosław Leniarski
2006-11-26, ostatnia aktualizacja 2006-11-26 00:00
Krzysztof Włodarczyk w walce ze Steve'm Cunnighamem - listopad 2006
Fot. Bartosz Bobkowski / AG
Więcej zdjęć
Krzysztof Włodarczyk pokonał na punkty Steve'a Cunninghama w kontrowersyjnych okolicznościach. Amerykanin chce poskarżyć się do IBF i żąda natychmiastowego rewanżu.
Kiedy spiker czytał werdykt, Włodarczyk klęczał, jakby modląc się o korzystny wynik. Albo o to, by nic się nie zmieniło, bo chyba go znał. Minutę wcześniej jego współpromotor, były sędzia piłkarski Piotr Werner, wyściskał na ringu całą ekipę Polaka i wycałował, dzieląc się dobrą nowiną, jaką bezwstydnie zdobył, podglądając przez całą walkę raporty sędziowskie.
Chcesz ten tytuł? Chcę
Gdy okazało się, że Włodarczyk niejednogłośną decyzją zdobył pas mistrza świata wagi junior ciężkiej jednej z najważniejszych federacji pięściarskich IBF, bokser wdrapał się na narożniki i pozdrawiał około dwóch tysięcy kibiców, którzy zaczekali w warszawskim Torwarze na koniec walki do 2 w nocy. - Kocham was, ludzie, naprawdę - wołał. - Gdyby Polska, Europa, świat miały więcej takich kibiców, mielibyśmy większe sukcesy - dodał enigmatycznie.
Miłość Włodarczyka kibice nie w pełni odwzajemnili. Widzieli z przebiegu walki, że Amerykanin jest bardziej ruchliwy, zadaje dużo więcej ciosów, wyprzedza akcje Polaka. Widzieli także to, że Włodarczyk zwleka ze swoim atakiem i choć idzie pochylony do przodu, choć osacza Cunninghama, to robi to bez zadawania mocnych ciosów.
Widzieli to także trenerzy Włodarczyka. - Krzysztof miał bić dużo więcej ciosów na tułów, po dwóch pierwszych udanych rundach nastąpił przestój, potem zdarzyło się ich kilka - mówił główny trener Polaka Fiodor Łapin.
Trenerzy mobilizowali Włodarczyka. - Krzyczeli do mnie: "Chcesz ten tytuł?". "Chcę" - ryczał Polak na konferencji, opisując, co działo się w środkowych rundach.
Ryczał też spiker. W nieznanym na światowych ringach stylu zagrzewał Włodarczyka do walki przez system nagłośnienia hali: - Diablo! Diablo! Diablo! Bij, Diablo, jeszcze minuta, jeszcze pół! Walcz!
W każdym razie trudno sobie wyobrazić, aby np. słynny Michael Buffer skandował przez megafony "Tyson, Tyson" w hali The Palace w Detroit, gdy Żelazny Mike bił Andrzeja Gołotę.
Lewa się nie prostowała
Kolejne rundy były bardzo wyrównane, ale jednocześnie mało wyraziste. Włodarczyk i Cunningham uderzali nieczysto, blokowali uderzenia gardą, dobrze ich unikali. Amerykanin uciekał przed Polakiem, umiejętnie trzymał dystans, wykorzystując olbrzymią przewagę w zasięgu ramion, bo ok. 14 cm. Gdy Włodarczyk skracał dystans, Cunningham odskakiwał, a jak nie miał gdzie, robił krok w przód i dochodziło do zwarcia i klinczu, w których Polak nie mógł zadać czystego ciosu. Trener Amerykanina Richie Giachetti pokazywał Cunninghamowi gesty - odskocz, urwij się mu, utrzymuj dystans, przejdź na środek ringu.
Na środku ringu zaś bujał się na nogach ruchliwy jak Pałac Kultury Włodarczyk. - Za bardzo chciałem go upolować - mówił Polak. - Bo w pierwszej rundzie trafiłem go mocno i poczułem, że może być mój. A potem nie mogłem uderzyć lewą, bo po prostu się nie prostowała - dodał Włodarczyk, który na pewno wygrał rundy: 1. - którą kończył mocnym, czystym lewym, 8. - kiedy przygważdżając Cunninghama przy linach, zadał kilka uderzeń, i prawdopodobnie 11. - kiedy dwukrotnie udało mu się mocno trafić lewą.
Mimo ataków Włodarczyka na tułów Amerykanina - jak powiedział trener Łapin za rzadkich - Cunningham do końca wyglądał świeżo jak nowalijka. Być może z powodu nieprzepisowo, kuriozalnie, bo niemal pod pachy podciągniętego ochraniacza.
Sędziowie punktowali charakterystycznie do wyrównanej, niewyrazistej walki, czyli z dużymi rozbieżnościami. Amerykanin Charlie Dwyer punktował 119:109 dla Cunninghama, a zwycięstwo 116:112 Włodarczyka dał Niemiec Wilfried Rollert i Polak Włodzimierz Kromka - 115:113.
Telefon do Dona Kinga
Wchodząc na konferencję, Giachetti zabrał pas leżący przed Włodarczykiem i przesunął do Cunninghama. - Tak powinno być. To prawdziwy mistrz - powiedział trener Amerykanina.
30-letni Cunningham (19 zwycięstw, 1 porażka, 10 nokautów) i Giachetti, a na dodatek José Gonzalez, przedstawiciel promotora Dona Kinga, oburzali się na organizatorów. - Polski sędzia punktowy [Kromka] konferował przed walką z promotorem. To skandal! Promotor siedział z sędziami i podawał wyniki trenerom Polaka. Następny skandal! Nikt nie przeprowadził kontroli antydopingowej. Skandal! Zmienili sędziego punktowego w ostatniej chwili, na polskiego debiutanta bez akredytacji IBF. Skandal! Zmusili nas do walki w rękawicach, których nie używaliśmy od lat, a jak zażądaliśmy przepisów, przynieśli nam napisane ręcznie następnego dnia. Co to, k..., jest?! - Gonzalez był naprawdę wkurzony. - Dzwoniłem do Dona Kinga. Piszemy skargę do IBF z żądaniem natychmiastowego rewanżu w USA.
- Warszawa to piękne miasto, a Polacy są wspaniali i powinni wstydzić się tego, co się stało. A mówili mi: Po co tam jedziesz. Przecież obrobią cię tam. Ale cóż, bokser jedzie tam, gdzie mu każą walczyć - stwierdził Cunningham.
- Mówcie, co chcecie, jestem mistrzem świata - skwitował sytuację 25-letni Włodarczyk (teraz 37 zwycięstw, 1 porażka, 27 nokautów).
81 porażek rywali
Polscy zawodnicy walczący przed pojedynkiem Krzysztofa Włodarczyka zmierzyli się z bokserami z Czech, z grupy Jana Telekiego. Siedmiu pięściarzy Telekiego po sobotniej gali miało bilans w sumie 4 zwycięstwa i 81 porażek. Dwóch z nich było debiutantami.